کاوش موضوع کاهو

کاهو (نام علمی: Lactuca sativa) گیاهی یک‌ساله از خانوادهٔ کاسنیان است. کاهو بیشتر به صورت سبزی پرورش می‌یابد ولی در مواقعی به صورت ساقه یا بذر نیز یافت می‌شود. کاهو برای اولین بار توسط مصریان باستان کشت شد که آن را از یک علف هرز که دانه‌هایش برای تولید روغن استفاده می‌شد، به دست آوردند. کاهو بعدها به روم و یونان نیز گسترش یافت که آنان نام لاکتوکا به آن دادند که کلمه کاهو در انگلیسی از ریشه همین کلمه است. در سال ۵۰ قبل از میلاد، چندین گونه از آن توصیف شده بود و کاهو در نوشته‌های قرون وسطی از جملهٔ چندین گیاه‌نامه پدیدار گشته‌است. در طی قرون ۱۶ تا ۱۸ رشد چندین گونه از آن در اروپا مشاهده شده و در اواسط قرن ۱۸ میلادی به این نتیجه رسیدند که می‌توانند آن را در باغ‌ها نیز پرورش دهند. در ابتدا اروپا و آمریکای شمالی بازار فروش کاهو بودند و در اواخر دهه ۱۹۰۰ مصرف آن به صورت جهانی گسترش یافت. در کل، اگرچه کاهوی مقاوم یک‌ساله بسیار آسان کشت می‌شود اما نیازمند دمای نسبی پایین‌تری است تا از گل دادن سریع آن جلوگیری شود. کاهو ممکن است به‌دلیل کمبود ریزمغذی و آفت‌هایی همچون حشرات یا پستانداران کوچک و نیز قارچ‌ها و باکتری‌ها دچار آسیب شود. آمیزش میان گونه‌های مختلف در سردهٔ کاهو به‌راحتی صورت می‌گیرد. اگرچه، این ویژگی می‌تواند برای باغداران خانگی در حفظ و نگهداری بذرها ایجاد مشکل نماید اما زیست‌شناسان از آن برای گسترش خزانه ژنی گونه‌های مختلف کاهو استفاده می‌کنند. در سال ۲۰۱۳ تولید جهانی کاهو و کاسنی ۲۴٫۹ میلیون تن بود که چیزی بیشتر از نصف آن در چین تولید شده بود. کاهو بیشتر در سالاد استفاده می‌شود؛ اگرچه، می‌توان آن را در تعدادی از غذاها همچون سوپ‌ها، ساندویچ‌ها و غیره مشاهده کرد. همچنین، می‌توان آن را سرخ نمود. نوعی از آن که کاهوی مارچوبه نام دارد و به‌خاطر ساقه‌اش پرورش می‌یابد را می‌توان به صورت خام یا پخته مصرف کرد. کاهو منبع خوبی برای ویتامین آ و پتاسیم است؛ همچنان‌که منبع اصلی برای دیگر ویتامین‌ها و مواد معدنی است. برخلاف ویژگی‌های مفید و سودمند، کاهو منبع انواع باکتری، ویروس و انگل‌های قابل شیوع در بین انسان‌ها هم است. به‌علاوه، مصرف اصلی آن به عنوان گیاه سبز پربرگ، بهره‌گیری مذهبی و دارویی بسیاری را در طول قرن‌ها برای انسان‌ها فراهم کرده‌است.... بیشتر در ویکی پدیا